The Dutch Branch is diep bedroefd door het overlijden van club legende Ronnie Moran, 83 jaar oud.
De gerespecteerde oud-speler, kapitein, coach en zaakwaarnemer en nog veel meer, overleed op woensdagochtend.

Moran begon als speler zijn loopbaan bij ‘The Reds’,  in 1949.  Drie jaar later tekende hij zijn eerste professionele contract bij ‘The Reds’.

Hij had vervolgens na een periode van drie jaar zijn eerste contractverlenging bij de club getekend. Hierna had hij maar liefst vijf decennia van zijn leven gewijd aan de onverzadigbare en succesvolle streven naar het verzamelen van trofeeën voor Liverpool F.C.
Een verdediger tijdens zijn eigen spelers carrière, die betrokken was bij 379 optredens, waarvan 47 als aanvoerder. Zijn betrokkenheid bij Liverpool reikte verder dan als speler van ‘ The Reds’, met een prominente rol als een van de oprichters van de legendarische Boot Room en een tal van achtergrond functies bij de club tot 1998.

Moran maakte zijn officiële  debuut voor Liverpool  op 22 november 1952.  Een anders ongunstige middag die eindigde met een 3-2 nederlaag tegen Derby County in de Baseball Ground.
Maar Moran’s tijdperk als ‘ Red’  was begonnen, hoewel geen van de 20.000 aanwezige mensen op die dag gedacht hadden dat de stempel die deze jonge man uit Crosby zou maken in het shirt van LFC had kunnen voorspellen.

Een groot deel in de eerste helft van zijn carrière bij de club, werd bezet door de zoektocht naar een route uit de tweede divisie. Doordat Moran aanbiedingen van clubs uit de eerste divisie had afgewezen liet de full-back zien dat hij geen interesse had om zijn overduidelijke talenten elders te laten zien. Dit was een vroeg teken van zijn liefde voor de club.

Zo ook de dag van maart 1957, toen hij trouwde met zijn geliefde vrouw, Joyce en na de bruiloft op dezelfde dag ‘ The Reds’  hielp om drie punten thuis te houden na een overwinning op Barnsley, op Anfield Road.

Erkenning kwam in de vorm van zijn aanvoerderschap. Door blessureleed na de benoeming van Bill Shankly als manager in eind 1959 speelde hij 16 competitiewedstrijden in het seizoen 1961-1962 toen Liverpool zich had verzekerd van een langverwachte terugkeer naar de eerste divisie. Twee jaar later was Shankly het brein achter de opheffingvan de eerste titel van de club, met de betrouwbare en gedisciplineerde Ronnie, nu in zijn jaren ’30, die maar zeven wedstrijden van die campagne gespeeld had.

Moran’s kansen op speeltijd in het volgende seizoen zagen er belovend uit, echter, Moran miste een plaats in het team toen ‘The Reds’  de FA Cup binnen haalde  door Leeds United te verslaan op Wembley in Mei 1965.

Zijn zwanenzang kwam als speler in ieder geval toen Liverpool, in het San Siro in de tweede etappe van de Europa Cup 1 halve finale tegen Inter Milaan speelde op een avond toen de mannen van Shankly’s kansen op de titel werd ontzegd.

Maar toch, een nieuwe en illustere hoofdstuk stond op het punt te beginnen.

“Shanks wil je zien,”  werd Ronnie verteld in 1966-1967. En de vraag kwam: “Hoe zou jij het vinden om een onderdeel te worden van mijn stafteam? Ik zal je helpen dit te bereiken als je de ambitie hier voor hebt”. Moran hoefde niet lang na te denken toen hem deze kans aangeboden werd door Shankly. Zijn ervaring als speler, de discipline die hij getoond had in zijn voetbal carrière en zijn beroemde luide stem. Moran had alle ingrediënten om leider te kunnen worden van het koor van mannen die furore en geschiedenis geschreven hadden op Anfield Road.

Hij zou een steunpilaar worden van de beroemde Boot Room, de speciale hub van het voetbal intelligentie wanneer de strategiën en tactieken besproken werden om de club een dominante kracht in Engeland en Europa te maken. Moran bewaarde uitgebreide dagboeken, waarin de details van de wedstrijden, trainingen, blessures en nog veel meer bijgehouden werden, ‘Bijbels’, die gedateerd doorverwezen werden naar geleerde wijsheid .

Ronnie eiste de hoogste standaarden.

De geringste teken van een daling ten opzichte van de vereiste kwaliteit die het team had. Hij vertaalde dit naar het team die zijn club vertegenwoordigden, blafte  geserveerd in de scherpste taal vanaf de zijlijn, altijd ontworpen om te zorgen dat ‘ The Reds’ hun tegenstanders bleven domineren.

Overwinningen en successen. Een triomfantelijke einde aan één seizoen was gewoon beschouwd als het begin van het werk in de richting van de volgende.

“Ik heb een paar dingen gewonnen met een beetje succes,” zei hij. “Je denkt gewoon nou, dit heb ik gedaan, kan ik het opnieuw doen? ”

Spelers zouden komen en gaan, managers geven het stokje door, maar Moran was een constante.

Van Shankly naar Bob Paisley, Joe Fagan naar Kenny Dalglish, Graeme Souness en Roy Evans, hij was daar al die tijd. Liverpool ‘sergeant-majoor’ om het beste uit iedereen te halen.

Ronnie stapte in de rol van zaakwaarnemer  in de vroege jaren 1990 en met trots trok het team uit naar Wembley in 1992 voor de  FA Cup-finale tegen Sunderland, alvorens Moran zijn pensioen had aangekondigd zes jaar later als een van de meest succesvolle en gerespecteerde coaches in de geschiedenis van het Engels voetbal.

De trofee haul vertelt u alles: 13 landstitels, vier Europese Cups, twee UEFA Cups, vijf FA Cups en vijf League Cups werden tijdens zijn 49 jaar bij de club in de kast te zetten.

Hij bleef een regelmatige bezoeker van Melwood in zijn pensionering, om terug te keren naar het oefenterrein zo recent als 2016 en had zijn opmerkelijke levensverhaal verteld in een boek die vorige maand lanceerde onder de meest passende van de titels: ‘Mr Liverpool’.

De gedachten van iedereen bij Liverpool FC en The Dutch Branch zijn met Ronnie’s familie en vrienden in deze moeilijke tijd.

Ronnie Moran 1934-2017

“You know who we are, The Dutch Branch, YNWA”